Mensen die tobben met ouderdom of ziekte hebben vaak de neiging om zich terug te trekken. Daarmee worden ze onzichtbaar. Ze willen niemand belasten met hun ellende. Iedereen heeft het toch al zo druk. Wat denkt u: is het een goede oplossing om uzelf onzichtbaar te maken in zo’n situatie?
Ondernemen is zichtbaar worden
Om cliënten te krijgen voor mijn praktijk moet ik zichtbaar zijn. Althans, dat is het advies dat ik krijg van iedereen die weet hoe je moet ondernemen. Zichtbaar worden is lastig voor mij, ik heb dat niet van nature in mij. Ik vind het juist heerlijk om zo nu en dan onzichtbaar te zijn en lekker mijn eigen gang te gaan. Wat denkt u: is het een goede oplossing om mijzelf onzichtbaar te maken in deze situatie?
Nee, hè? Dan weten cliënten mij nooit te vinden en kan ik niemand helpen met mijn specialisme in psychosociale begeleiding. En ik gun mensen een beter levenseinde. Daarom stap ik over mijn natuurlijke weerzin heen en ben ik zo zichtbaar als ik kan. Het werkt inderdaad. Steeds meer mensen kennen Levenseindecoach Karen.
En hoe zit dat met die ouderen of zieken en hun getob? Onzichtbaarheid maakt het getob niet minder. Zou het niet veel beter zijn als ze zorgen dat hun problemen gezien worden? Dat ze om hulp vragen? Dan kunnen mensen hen bijstaan en helpen om de juiste zorg te krijgen, waardoor het leven draaglijker wordt en misschien zelfs weer de moeite waard. Wie wil dat nou niet?
Zichtbaar maken helpt!
Ook hier is zichtbaar worden de eerste stap. Een stap die lastig is, dat herken ik. Een stap die vraagt dat zij, net als ik, over hun natuurlijke weerzin heen stappen. Een stap die een beter levenseinde mogelijk maakt. Die ervoor kan zorgen dat zij zo goed mogelijk kunnen leven tot het einde. Dat is toch ongelooflijk veel waard? Kent u iemand die tobt met ouderdom, ziekte of sterven? Helpt u hem of haar dan alstublieft om door mij gezien te worden. Ik begeleid van Acceptatie tot Zielenrust, zodat ze hun leven zo goed mogelijk kunnen afronden.