Het is een stralende lentedag, eind februari. Ik wandel, zonder jas inmiddels, door mijn buurt op weg naar huis. Vlak bij een hoge flat staat een wat oudere man die ik niet ken. Hij groet en zegt iets over het mooie weer. Ik stop, op corona-afstand, en maak een praatje met hem.
Een ontmoeting van twee onbekende mensen, ergens in een woonwijk. We staan tussen hoge flats, rijtjeshuizen en kale bomen. Hij wijst aan in welke flat hij woont, op de bovenste etage. Daarvandaan heeft hij vast een prachtig uitzicht over de omgeving flitst er door mij heen. Ik wijs ongeveer de richting aan waar mijn huis ‘woont’.
Hij kwam hier wonen met zijn vrouw, inmiddels zijn ex, zegt hij terloops. Eerst woonden ze in een andere buurt, dichter bij de binnenstad. Maar dat huis was zo vochtig, dat zij er steeds ziek van werd. Ze waren heel blij geweest met deze droge hoge flat.
Eenzaamheid
Zijn gezicht betrekt. Zijn vrouw ging bij hem weg. Lees verder “Levensverhaal op zonnige middag”
Als je van een arts te horen krijgt dat je een hele ernstige of zelfs levensbedreigende ziekte hebt, gaat het leven er heel anders uitzien…