Teruggetrokken

Symbool Levenseindecoach Karen

Afgelopen week had ik weer een interessant gesprek. De naam ‘Levenseindecoach’ maakt allerlei associaties los bij mensen. Veel mensen hebben wel eens iets meegemaakt op het gebied van leven en dood wat ze is bijgebleven. Of ze kennen bijzondere verhalen van anderen. En vaak willen ze dat met mij delen. Graag!

Deze keer ging het verhaal over een vriendin waarvan de moeder in een hospice was opgenomen. De moeder zou binnenkort overlijden. De relatie tussen moeder en dochter was goed. Maar tot de verbazing van dochter had moeder nu aangegeven dat dochter maar beter niet meer bij haar kon komen.

Moeder en dochter in tuin
© Orangeline | Dreamstime Stock Photos

Ik bedacht me in een flits hoe ik het zou vinden als mijn moeder mij zou weren van haar sterfbed. Ik zou heel verdrietig worden en ook boos. Tijdens zo’n bijzonder proces, waarin zij afscheid neemt van het leven, zou ik juist dicht bij mijn moeder willen zijn. Ik zou heel bewust afscheid willen nemen van haar en haar danken voor alles wat ze voor mij heeft betekend. Ik zou nog de laatste herinneringen willen maken waarmee ik haar voor altijd kan gedenken. Ik zou met haar willen lachen en huilen om alles wat we hebben meegemaakt.

In dit verhaal ging het echter niet over mij en mijn moeder. Hier ging het over een moeder die een ander besluit had genomen en een dochter die zich daar geen raad mee wist.

Mensen die voelen dat hun einde nabij is, gaan afscheid nemen van het leven en van iedereen om zich heen. Vaak hoor je dat mensen zich steeds meer terugtrekken in zichzelf, in hun eigen wereld. Dat ze minder behoefte krijgen aan bezoek, zeker als het om vage kennissen gaat. Hun levensenergie gaat achteruit en ze hebben geen puf meer voor dat soort dingen. Vroeger konden ze daarvan genieten, nu lukt dat niet meer.

Dat terugtrekken kan soms heel rigoureus gaan. Dan stoten ze ook hun geliefden van zich af. Ik vermoed dat ze op zien tegen het afscheid nemen. Dat kan immers heel emotioneel zijn. Misschien hopen ze er op deze manier onderuit te komen… Of kunnen ze het leven pas loslaten als er niemand in de buurt is…

Bij deze moeder en dochter hielp het om uitleg, psycho-educatie, te geven. Om te vertellen dat afwijzing vaker voorkomt tijdens een stervensproces en dat het niet persoonlijk tegen dochter is gericht. En hoe het rouwproces van dochter samenhangt met gebeurtenissen tijdens het sterfproces van moeder. Ze kunnen elkaar helpen. Moeder kan dochter wat vaker om zich heen toelaten en dochter kan moeder ook met rust laten en een tijd niets zeggen of zelfs de kamer uitgaan. Deze moeder pakte het goed op en nodigde dochter uit om samen naar hun favoriete TV-programma te kijken. Dochter kwam graag.

Deel en like dit bericht:

Eén gedachte over “Teruggetrokken

  1. Hella zegt:

    Mijn broer heeft op zijn sterfbed gezegd dat mensen zich niet realiseren dat niet alleen zij afscheid van hem namen, maar hij ook van hun. Hij vond het op het einde belastend om dat steeds te moeten doen. Hij wilde op het eind maar een beperkt aantal mensen zien. Dat was niet voor iedereen makkelijk te aanvaarden. Misschien een troost om voor omstanders te weten dat het niets met de ander te maken had, niets met de band die hij met de ander had. De energie was bijna op. Energie die hij nodig had om het leven te kunnen loslaten en de overstap te maken naar een andere dimensie.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *