Aan steeds meer mensen vertel ik dat ik Levenseindecoach ben. De meeste mensen kennen dat woord nog niet en vragen me om het nog een keer te zeggen. Dat doe ik graag natuurlijk. Vervolgens schrikken ze een beetje. Ze hadden het dus toch goed gehoord. Het woord levenseinde lijkt ze angst aan te jagen. Heeft u dat ook?
Ik vind die reacties fijn. Het maakt dat ik mag uitleggen wat ik doe en wat ik kan bieden. Dat levert vaak hele prettige gesprekken op. Bijna iedereen heeft wel ervaringen met sterven en afscheid moeten nemen. Vaak komen er ook verhalen waarbij er dingen niet goed zijn gelopen rond een stervensproces. Mensen zijn blij dat ze die ervaringen kunnen uiten. En dat daar gewoon over gesproken kan worden. En als het gesprek op gang is blijkt er meestal niet zoveel reden voor angst. Het levenseinde is immers een hele bijzondere periode. Met ook hele mooie en waardevolle momenten.
Dood en sterven lijkt nog steeds een taboe. Ik zie dat niet zo. Voor mij is het iets waar iedereen mee te maken krijgt in het leven. Dan kunnen we het maar beter gewoon bespreken toch? Ik ben er van overtuigd dat spreken over dood en sterven de angst van mensen over dat onderwerp grotendeels weg kan nemen. En dan blijft het nog steeds verdrietig om een geliefde te moeten missen, natuurlijk. Maar als je samen nog mooie herinneringen hebt gemaakt kan dat de pijn enorm verzachten.
Levenseindecoach!
Levenseindecoach Karen helpt om in de laatste levensjaren te werken aan een goede voorbereiding op het sterven, ook voor de achterblijvers. Dat is maatwerk. Ieder mens en ieder gezin is anders en heeft andere wensen. In gesprek gaan met elkaar is een van de mogelijkheden. Bijvoorbeeld door een Hart en Ziel Gesprek. Er ontstaat daardoor meer begrip voor elkaars situatie. En begrijpen helpt enorm tegen angst. En er ontstaat weer ruimte om nieuwe herinneringen te maken met elkaar en goed afscheid te nemen. Dat is waarom ik graag levenseindecoach ben.